Merdiven Şiiri - İdris Çetin

Ayağımı bastım, kuru tahtaya,
Kalbimle tahtanın arasındaki bağı,
Çözmek istiyordum,
Dikenli teller arasında.
Birini ileri attım,
Diğeri kaldı haftaya.
Yokladım, merdivenin zeminini,
Bulmak istiyordum, en eminini…
Durdum ve bekledim ilk basamakta,
Çatırtılar gelmeye başladı,
Çiviyle tahtanın ilk ulağında.
Yumak yumak olan ses yığını,
Çınlıyordu, her kulakta…

Merdiven ki, ilahi semaya açık,
Sen çıktıkça basamaklar artar,
Sonsuzluk sonsuzluğuna doğru.
İyi niyetli sağlam adımlar,
Yanlış atılsa da,
Terazi sevap tartar…

Yerin derinliklerine çakılan, tabiatın ağı,
Etle toprağın yoğrulduğu hayat bağı,
Basamaklar yorgun argın beklerken;
Merdivende eriyor, ruhun saf altını…
Bir yol ki alçağa ve yükseğe penceresi olan,
Yerin derinlikleriyle kucaklaşan,
Fezalar fezasının boşluğunda,
Rabbine kavuşma arzusu onun iliğinde,
Çoraklanmıştır kalbin derinliklerine,
Bir damla su geçirmemek üzere…

Kuran ve Sünnet çizgisinin dışına taşan,
Ümitsizlik vadisinin pençeleri arasında,
Yırtınırcasına çırpınır,
Bir an kurtulabilmek için…
Nafiledir, tükrüğün altındaki sözler,
Derken kendini ansızın bulur,
Tabakaların en altında…

İnsanı insan yapan, aklı ve dini,
Dinsiz akıl olmaz, akılsız da din…
Merdivensiz karanlık yollarda,
Gören gözler kör olur, güneşli havada.
Yağmur yerine taş yağar, yağmurla,
Rızklar biter, otsuz çöpsüz yerde…
Gözlerine çakılır inkârcının,
Nebatların kuru sapları,
Hakikatın değişmez okları…

Fakir boğazına düğümlenen bir yudum için,
Zalimce öldürülür, merdiveni başında,
Ölse de kalsa da, onun yücelmiştir yeri;
Zalimlerin boğazından geçen bir yudum,
Taşlaşmıştır, boğazında, helal olmadığı için…

Hakla batıl apaçık ortada,
Dile merdivenleri basamakla,
Dile aşağıları kucakla,
İkisi de yoldur, çalışıp da varana…
Hakla batıl mücadelesi sürecektir,
Can yongasından çıkana kadar,
O zaman dar olur, cesedin içindeki makber,
İlahi merdiveni görüp de tırmanmayana…

Manevî bir merdivenden bahsettik,
Seni yaratanına yaklaştıran,
Şeytan ve dostlarından uzaklaştıran,
Zor ama başarılmaz olmayan…

Etrafı çevrilmiş, dikenli tellerle
Ve dünyanın sahte rüyalarıyla,
Gözünü yum ve ilk adımını at,
Gel sen de bu merdivenin güzelliğini tat,
Allah’a gerçek bir kul olarak,
Adımını çekinmeden merdivenle,
Hiçbir kimseden korkmayarak…

Mart/ 1992
Konya