Merdiven... Şiiri - Nurdane Diken

Çıkıyorum merdivenleri yavaş, yavaş!
Ömrün ortasındayım yaşca
Doğduğum günü bilmişler
Öleceğim günü bilemezler.
Neler gördü, bu gözler
Neler tattı, bu diller
Kimleri okşamadı ki, bu eller
Zaman bir ıstırap oldu bedenimde
Sevgiler ise çare
Mutlulukların filiz verdiği yerde
Acılar, kök salıyor
Çok seviyorsun, sevilemiyorsun
Seviliyorsun da, sevemiyorsun
Bir kısır döngüdür ki, dönüyor
Girdabında ki sensin
Tırnaklarınla eşiyor
Ellerinle, topluyorsun
Yine de huzura erişemiyorsun
Nedir yanlış, doğru nerede?
İşte onu hiç bilemiyorsun
Seni, sana yabancı ediyorlar da
Kimseye birşey, diyemiyorsun
Arıyorsun, ne aradığını, bilmiyorsun
Bir merdivendir ki, hep çıkıyorsun
Nereye kadar çıkacaksın
Bunu ise hiç, bilmiyorsun......