Uyuyordu her zaman ki gibi tüm insanlar.
Bir merdiven dayayıp semaya aşk serpeledim.
Yıldız yıldız parladı gökte nasiplendi tüm inananlar.
Bulut saçıp oracıkta içlerindeki hisleri silkeledim.
Sevgiyle, huzurla, şefkatle, merhametle ıslandılar.
Siz uyurken ben geceyi dost, göğü tarla belledim.
Ben kapadın gözlerimi, inanlar hoş bir sabaha uyandılar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta