Merdiven Şiiri - Serhat Sümer

merdivenin son basamaklarını tırmanırken
ağır adımlarla ömür
bir kömür karanlığında yapraklar dökülür.

sessiz türküsüne kadeh kaldırıyor
acıların şerefine içtiğim zehir
gecenin rutubetine
son kez insan olarak giriyor beden
bir insan
şakaklarında yürek sızısı bir beyaz
ve gözlerinde hala umut biraz
rüzgar eserken ılık ılık
son nefes, kalabalık

üzerime yıkılan binalar arasında
bir çığlık atma ihtiyacı dudaklarımda
kallarımda yükünü taşırken dünyanın
katranına gömülüyorum bu zifir rüyanın
yaşam dediğin üç beş adımlık sokak
yıllar geçecek
aylardan korkarak

bindiğin bir gemi değil mi hayat
artık inme vakti
burası son durak.