Yağmurlu havalarda mercek topuna dönüşüyor zihnim. Bir süreliğine buharlaşıyor; dolup taşan sokaklar, yalnızlığımın yükü ve buluta kaydettiğim aşk… Sokaktaki ağaçların gövdesinden mantarlar çıkabiliyorsa, onlarda kalıcı mercek topu var demektir. Üst tarafında sıradan bir küçük şehir, alt tarafında ise derin bir bilinmezlik.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta