Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
bir gözümden diğerine sakınırım seni
bakışlarımsın ufukta gün ışığına yansıyan
yağmursuz fırtınalar eser mercan gecelere..
sızlar yüreğim.. deniz gözlerin aklıma geldiğinde..
duyguları sizin kaleminizden okumak çok güzel, mercan geceler şiir tadında olsun, Saygılar Tebrikler
[email protected]
yüreğinize,kaleminize,duyğularınza,düşüncelerinize sağlık nr güzel yazmışsınız öyle''ömür defterimde bitmez mürekkebin seniz yazarım hayat sayfalarınabir gözümden diğerini sakınırım seni''çok güzel harikaolmuş....tebrikler...sevgiyle kalın lütfen...tam puan
bakışlarımsın ufukta gün ışığına yansıyan
ve aşkı hatıralarda yaşayan bir sevgili olarak anımsayan.............
Sızlasın yüreğin deniz gözlere
bir gözümden diğerine sakınırım seni
bakışlarımsın ufukta gün ışığına yansıyan
yağmursuz fırtınalar eser mercan gecelere..
sızlar yüreğim.. deniz gözlerin aklıma geldiğinde..
akıcı ve duygu yüklü bir şiir yüreğinize saglık tebriklerimle
bir gözümden diğerine sakınırım seni
bakışlarımsın ufukta gün ışığına yansıyan
yağmursuz fırtınalar eser mercan gecelere..
sızlar yüreğim.. deniz gözlerin aklıma geldiğinde..
akıcı ve duygu yüklü bir şiir yüreğinize saglık tebriklerimle
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum NEFİS bir şiir olmuş Tebrik ediyorum.
Sevgili Kardeşim: Selma İzcimen
Duygu tufanı gibi Mısraların önüne kattığı inanılmaz güzellikte bir şiir olmuş. Duygu yoğunluğunun şiirin tamamına etkili bir şekilde ustaca dağıtılması şiirin kendisini okutmasına sebep oluyor. Bu tip şiirlerde genellikle bazı mısralar duygu yönünden aşırı yüklenirken bazı mısralar da cılız kalır . Bu da şiirin değerini düşürür. Ancak bu şiir usta bir kalemden sayfaya dökülürken duygunun şiirin tümüne hakimiyeti olduğundan burada görüldüğü gibi şiirin değerini arttırıyor.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu güzel şiir için Teşekkürlerimi iletirken;
Tebrik ve başarı dileklerimi sunuyorum. Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Beşinci Tam Puan TEKİRDAĞ'dan geliyor.
Kaleminizin daim ve kudretli; İlhamınızın bol olmasını diliyorum.!
Sevgi ve saygılarımla...
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ.
ahhh ahh .. tebrikler
saygılarımla
içinde 'karanfil' olan her şiir ilgimi çeker.. hele bir de 'mavi' ve 'yeşil' le donanmışsa şiir...
artık, oturmuş bir üslûbunuz var... size ait bir üslûp...
darısı bu yolda yürüyen dostlarımızın başına...
şiirlerinizi okumaktan ötürü çok mutlu oluyorum...
kutlu/yorum şair.
Yine çok güzel...Tebrikler
İçten bir duyarlılıkla yazılan çok anlamlı bir çalışma.Kutlarım Sayın Selma İzcimen.
Mürsel Adıgüzel
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta