Can dayanmaz bu zemherinin
Kışına
Gözler durmaz akar pençesine
Takılan yalnızlığımın
Peşine
Ruhun duymaz bu canın hüzünden
Buz tuttuğu Mevsimlerde.
Ömür diken gibi olur batar insana
Nefesi söner kuruyup giden tabutun içinde
Canı alan nuru verir gönlünün içine
Hüzün durmaz yinede merasimlerde buz tutan
Yalnızlığımda.
Can dayanmaz yinede bu zemherinin
Kışına.
Kayıt Tarihi : 17.12.2020 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ölü
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!