Kirlenmişti,
Yıkadım, sıktım suyunu yere.
Çırptım çırptım.
Güzelce astım balkomdaki ipe.
Kurusun deyi.
Havalar da iyice serinledi bu günlerde.
Yeniden hissetmiştim üşümeyi.
Bekledim, bekledim, bekledim.
Ha kurudu ha kuruyacak!
Derken, çatırdadı gökyüzünün kemikleri.
Heralde bir acıyı hatırladı bulutlar ki,
Giyinmiş siyahları, süzülerek geliyordu yığınlarca.
Derken,
Geçti bir merasim evimin üzerinden.
Hüngür hüngür ağlayarak.
Islandı yine yalnızlığım.
Bekir Dalkıç
Kayıt Tarihi : 28.9.2019 12:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yalnızlık ile geçen günlerimde kendimi hep ıslanmış hissederdim. Belki sonbaharın etkisindendir diye düşünüyorum.
![Bekir Dalkıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/28/merasim-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!