zaman geldi vakit durdu,
geldi herşey gözümün önüne dikildi
ezildi çocuklar, ezdi tanklar kum gibi
parça parça kollar bacaklar uzuvlardan biri
arar korkulu gözlerle analar
kayıp evlatlar, ölü beden olmuş kocalar
geçmiş kül, üfür savrulsun yerlere deme, yapma etme..
beni yak her şeyi yak ama nolur geçmişe kül deme
darmadağın edip her parçasını savurup nolur üfleme
anlaşılırdı her halimden dilszliğim bari sen kötüleme..
yalan yanlış içinde bulunduğum zor durduğum hayat bayat
artık güneş doğacak mı? kararsız..
hayatımda kaç defa gerçek güle bildim, kaygısız?
bir cevabım olurdu eğer gülebilseydim,hatasız
kalabalık ortasında müzikle kaldım bir başıma ıssız
hatalardan ders alınmaz oldu hep aşka dair
yalnızlık kötü değil ama hep görüldü hakir
gülmek çok zor demi, her an daha zorlaşırken
göz yaşı dökülür birden
ışık hızında günlerim geçerken
yanlızlığım içime demir atarken buldum kendimi
en kuytularda gizlenirken
dön bak geriye ne kaldı, ikimize dair
bir sen değil, bende bittim
bir anda sildim geçmişi bir anda yerle yeksan
bak görünce ihanetini.
alışmak çok zorken yokluğuna,
bir başkasıyla görmek korkusu ne acıymış
alıp başımı gitmek istiyorum uzaklara
acım katlanmaz olduğunda,
belki o zaman daha güzel olur yarınlar
kim bilir umut dolar belki yarınlar
yürümek istiyorum kışın en ıssız sahillerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!