Bakışlarını özledim sevgi dolu
Gözlerindeki ışığı
Parlaklığını
Her şeyini özledim.
Dudaklarını özledim sımsıcak
Öpücüklerini,
Gönül telime dokunup
En güzel nameyi sen çıkardın
Gönül bahçemi sulayıp
Eşsiz çiçekler açtırdın
Sen varsın
Yağan her yağmur damlasında
Esen her ılık rüzgarda
Özlem dolu hüzünlü tüm şarkılarda
Sen varsın Birtanem
İnsan sevdi mi,
Sevdiğini
Kalbinde öyle bir yere koyar ki;
Asla zarar gelmeyecek ve
Ömrünün sonuna kadar muhafaza edebileceği,
Tıpkı paha biçilmez,
Hafif rüzgar esiyor
Okşuyor saçlarımı, ellerin gibi.
Karşı kıyıdan ışıklar çarpıyor
Çakmak çakmak gözlerin gibi.
Yanda birçocuk;
Pamuklu şeker istiyor
Çaresizlik nedir bilir misdin?
Oksijeninin azaldığını hissetmek,
Yavaş yavaş değil;
Hızla oksijen çemberinin daraldığını hissetmek?
Yolunun bir uçurumda değil,
Sonu olmayan bir boşlukta bittiğini görmek.
Ellerimdeki kalem seni yazıyor
Gözlerim seni bakıyor
Dilim adını hep sayıklıyor
Neden bu ayrılık bilmem
Sevenler hiç ayrılmasın
O ölümden beter acıyı hiç tatmasın
Güzel bir gül gördüm
Tüm yapraklarını göğe açmış
Güneşin her ışın zerresini
Taa içine çekmiş.
Kan kırmızı, yemyeşil yapraklarıyla
Her ne kadar dikenli de olsa
yağmur görmeyen
ya da
alp dağlarının en yüksek kayalıklarında
bir şelalenin ardında
insan eli değmemiş topraklarda saklı
parlaklığı insan gözünü kör edebilecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!