Meram hasıl

Ağaç kökte bir tosbağa
Der bu ağaç benim ağa
Tosbağanın bu sözüne
Hayır demiş öküz boğa

Boğa söyler ol ağaç men
Men söylerim sana hemen
Ben ile sen ağaç dipte
Dolaşalım çayır çimen

Tosbağayla boğa sesi
Toplar ora tüm herkesi
Toplananı gören sanır
Ağaç dibi arz merkezi

Key ol ağaç benim derim
İk-i dallı anahtarım
Sözlerini diyen geyik
Hem der Ye Ti evim durum

Hem boynuzum ağaç turam
Ağaç dibi evim meram
Ol merada havuç tere
Kavun kabak keven çaram

Masi söyler ağaç mazi
Turab yerde bitmiş yazi
Ben maziye çıktığımda
Gördüm onda isis kızı

İsis dedi ağacım tam
Ürün dolu sepet potam
Mekanında tarım yapıp
Torba torba satan zatam

Forta demiş davar dana
Mazi değil kavak mana
Kavak adlı ol ağaçta
Adlı yaşar hana hana

Feza halkı adlı atlı
Ol ağaçta atı bitli
Bitli atla daldan dala
Dört dolanır mutlu mutlu

Ağaç meşe demiş fare
Esma evi adem bre
Ol ağaçta kibele kız
Bana dedi vare vare

Kendi nigar mekanı ak
Terim terim konuştu pak
Dedim kibel midas harda
Bese dedi afak afak

Aslan demiş ağaç masal
Hem de derim islam visal
Ağaç cudi nisir deyip
Açıklarım misal misal

Kartal ise der ağaç mut
Ağaç halkı mutlu mesut
Ol halk asker subay namla
Ağaç korur hudut hudut

Ol ağacın aslı oğuz
Oğuz evi goglu nuhuz
Hem ağaca tuba derim
Hem o osman=utman köküz

Ağaç asma tavşan sözü
Asma sahip hatun özü
Ol hatunun alp baturu
Horon teper dizi dizi

Asma sahip hatun bedir
Hasat eden hızır hıdır
Hatun söyler ağaç kadir
Bilenlere üzüm yedir

Ol ağaçtır kuşlar tari
Bak tarlanmış ağaç seri
Sözlerini diyen martı
Name name ünler yari

Hem der ağaç tari bir ev
Ağaç sanki semalar dev
Ol ağaçta yagog magog
Derler paşa nedir ödev

Haşa demiş davar teke
O arafat uzar göke
Ben ağaca ahret derim
Tek yolumuz aziz köke

Ahir ağaç ahit kasa
Kasa içte esved yasa
Masa yerden ol kasayla
Dere tepe gelmiş musa

Höyük yerden tavuz kuşu
Ocak söyler kuran kişi
Kişi demiş ocak kurup
Ağaç yerde yaptım aşı

Hem kişi der aşım sevi
Sevi aşım tirit nevi
Mahan yerde dügünüm var
Aşım yesin gelin gevi

Ol ağaca terek nebe
Diyen maral hem der kabe
Ahad ağaç huda yerde
Tüm nebiler bakar rabe

Derler ağaç sedef mamur
Suyu tuna fırat amur
Mamur ağaç mimarına
Biz seçilip olduk memur

Katır ağaç demiş kader
Tarih akad sümer peder
Nida nida ağaç deyip
Kendisini eder heder

İpek böcek kozadan hu
Hu söyleyip bozmuş yuhu
Demiş benim evim dutta
Duta çıkan görür nuhu

Kedi de der ağaç kuti
Ağaç halkı türük zati
Ellerinde demir balta
Baltasını göy uzatı

Balta elde dehir dehir
Terk gezmişler nehir nehir
Gören demiş bu halk attar
Ol attarlar evi ahir

Ol kurt ise kırda avda
He söylemiş ağaç sevda
Bir çok harfe ağaç demiş
En son karar kılmış vavda

Söz başlatan tosbağa bet
Der meramım hasıl evet
Kaval ile halay tutup
Tüm herkesi eder davet

Arpı saka rebabı yak
Tef çalanı domuz sayak
Beste beste türkü yırıp
Oynamışlar ayak ayak

Faruk Bakuri