Sen hiç zamanı demledin mi?
Porselen çaydanlıkta
Bahçedeki kediler özler beni bilirim
Müzik sustuğunda
Sahnenin orta yerinde
Kollarını bacaklarını
İstemsizce sallayan
Bez bebekler gibi kalacağız...
Sahnede ne kadar mutluydu
sırıtkan gülücükler saçarken
Belini kıvırırken... az bahşiş verene
Attığı bakış. Nasıl da küçümseyici Tanrım!
Şimdi dökülen dişlerinin yerine
Güçlü bir dalga önüne katmış
Sürüklüyor geçmişten bugüne
Ya ay olacaktı varlığında gökyüzünde
Gecenin karasına eş bir donuk ışıkla
Ya tufan ..büyük beyaz bir duvardaki resim çerçevesinde.
Bir Karanfil
Kenarından geçmişliğim var sevdanın
Kenarından geçmişliğim var hayatın
İçten içe boğulurken özleminde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!