Meral Kartal Şiirleri - Şair Meral Kartal

Vuruldu düşlerim:
Düşlerimde yangınlar
Yangınlarda ben......
Sonu bitmeyen bir yol
Yolun sonunda yine sen.....
Ömrümün en zahmetli yılları

Hani olurya...!
Yağmurlar yağarsa birgün dolu dizgin.
Yürürsen sende alaca bir karanlığın,
bomboş sokaklarında.
Attığın her bir adım da bir yağmur tanesi,
birleşirse gözyaşlarınla...

Benim yalnızlığım
Dağların böğründe uzun bir yol!
Kimsenin gidemediği...

Benim yalnızlığım
Dağların ortasında küçük bir ev!

Düşünüyorum da çaresizliği
Binbir çırpınışta bile
kurtulamamanın iniltisini...
Boş bir zaman
Boş bir mekan
ve... sonsuz çığlıklarda inleyen haykırışlar.

Ne zaman şu kışını yaza çevirmek istersen..
...önce herşey tam kıvamın da yol alırken,
ölesiye inandırır ve bağlar ki seni
o ulaşımaz esareti ile sahte büyüsüne..
Artık güneşin seni bir daha asla terketmeyeceğine
gönülden inanmışken...

Bu sevdanın acısı değdi canıma
Yanar yüreğim aşkın narına
Ele karsı mahcup oldum senın ugruna
Artık gucum yok ınan
Gıt kendı yoluna

Üşüyorum...
Çalıyor yine yalnızlık kapımı..
Ellerim titriyor...
Bir lahza kalıyorum öle sesszice..
Sonra hafif aralıyorum kapımı..
......Beni dinlemeden zaten giriyor içeri..

Neler yaşandı yüreğimde
feryatlarım çırpındı çığlık çığlığa..
ve duruldu yalnızlığım...
ama...
ama... yine de gözlerine bakamadı gözlerim
yürağim çırpındıkça başkaldırdı gururum....

(1998)

Birşey ifade etmiyor artık bakışların
Boşuna konuşma kar etmiyor artık lafların
Bıktırdı sonunda yalan,dolanların
Anla artık

(1995)

Gece gündüz mapuslarda
Ezilip kaldım şu zindanda
Issız bir odada.......
Özgürlüğü arıyorum.........