Sevgi diye diye yalandan güldüm ben
Sevgi diye diye yaşarken öldüm ben
Sevgi ile yaşadım sevgi ile oldum ben
Bir tek içten gülüşe neler neler verdim ben
Budalaca olsa da hep kaybedip dursada
Zengin fakir değişmem sevgi olsun ekmeğimlen
Bu gün bir daha başka,bir daha kırık, çaresizim
Seninle konuşuyorum,sen yoksun
Cansın bir manken gibi bedenim
Yürüyorum,konuşuyorum, duyğudan öte her şeyle
Uyuyorum evrene.
Seninle konuşuyorum,sen yoksun
Severse bir gönlün birini,
Yanarsa içinden bir alev
Acısını duymazsın ateşin
Günlerce perişan olursun da
Bütünlüğünce
En büyük mutluluk sanırsın
Düşlerimde görüyorum yalnız o mutluluğu
Öylesine büyük ki ağlıyorum uyanınca
Kırık dökük,yarım yarım
Yinede öylesine güzel,bir masal sanki
Hatırladıkça gülümsüyorum.
Sonra,sanki güzel bir günü yitirmişçesine
Sevgilim olamasan bile
Arkadaşım olmayı dene.
Yeter ki benimle ol,
Yeter ki yanımda kal.
Duygusuz ol, umursuz ol
Yeter ki benimle ol, yeter ki benimle kal.
Sana bile söyleyemem
Bir tek ben biliyorum
Birde tanrım
İçimdeki fırtınaları
Coşkuları, isyanları
Sana bile söyleyemem
Unutup yok etseydik dünyanın kaygısını
Birlikte söyleseydik bu hayat şarkısını
Çoluğuyla çocuğuyla yeseydik tatlısını
Beraber yaşasaydık bu gönül arzusunu
Kaç şiir yazdım haberin yok
Olmayacak ta
Geceleri sessizlikte, düşüncelerine,
Uykularına geleceğim.
Belki, rüyalarına da girerim.
Daha kaç sözcük feryat edecek
Gittiğin günden beri kayboldum sanki
Gönlümün denizi karardı gitti
Hasretin içinde boğuldum sanki
Yokluğun herşeyi bitirdi sanki
Yediğim ekmeğin tadı kalmadı
Sana susadım kurudum sanki
Sen başkasın herkez den bakışında nazın başka
Varlığınla yerin başka elimi tut dokun başka
Tenindeki kokun başka
Sen başkasın herkezden sözündeki özün başka
Gönlümdeki yerin başka kavğan başka küsün başka
Susarkende nazın başka
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!