Meral Doğan Şiirleri - Şair Meral Doğan

Ecel bir gün kapımı çalımca,
Son arzum sen olacaksın,
Seni gördüğüm an gözlerim dolunca,
Seni canımdan çok sevdiğimi anlıyacaksın.

Bırakıpta gittigine pişman olacaksın,

Küçücük ellerini tutamadan,
Sıcacık koynuma alamadan,
Saçlarını okşayıp koklamadan,
Hasret koydular bize bizi.

Her gece tanrıya dualar ettim,

Senide bu acılar bir gün bulacak,
Yanacaksın geriye külün kalacak,
Batan güneş senin için doğmayacak,
Baharı yaşamadan kışın olacak.

Ağlamaktan kan dolacak gözlerine,

Bir mevsimlik aşk gibi,
Senile yaşadıgımız günler,
Son baharda yapraklar savrulurya,
Bizimde aşkımız savruldu gitti.

Uykuda görülen güzel rüya gibi,

Beni böyle bırakı gideceksen,
Arkamdan gözyaşı dökmeyeceksen,
Hiç vicdan azabı çekmeyeceksen,
Hadi durma git gidebirsen.

Aşkımızı hiçe sayıp,

Nasıl göreyim güneşin doğduğunu,
Nereden bileyim baharın geldiğini,
Bırakın son defa göreyim sevdiğimi,
Kapatma kapıları gardiyan.

Koydular karanlık bir odaya,

Bana yaşattığın acı dolu günleri,
Izdırap için de geçen saatleri,
Bir gün sende ağlarsın geceleri,
Artık çok geç afet miyecegim.

Bir yıl değil bin yıl geçse de,

Beni tek başıma bıraktın,
Kirli bir mendil gibi fırlattın,
Bukadar çabukmu usandın,
Aldattın sevgilim aldattın beni.

Bir kelime olsun konuşmadan,

Sen yalnızlık nedir bilir misin?
Kaldın mı karanlık bir gecede,
Yapayalnız tek başına,
Karanlıktır şu gurbetin geceleri.

Bekliyorum her karanlık çöktüğün de,

Unut beni böyle hatılıyacaksan,
Ayda yılda bir arıyacaksan,
Aklına geldikçe anacaksan,
Unut beni böyle hatılıyacaksan.

Anma artık bir daha adımı,