Meral Şiiri - Meral Meri

Karamsar olma der şair;
Der demesine ya,o da bilir karanlıklarımızı.
Kimseler gelmesin,görmesin acılarımızı, menekşe kokulu
Hanımeli kokan ellere varıştı seninkisi,
Meçhullerini sırtlanların yemişi gibi
Acıların avcılara yakalanmışlığı gibi,
Kimse canını yakmasın diye uğraşmıştım halbuki,
Papatya kokulu Meral.
Üzülecek ne var?
Söylesene?
Değer mi yalan dünyanın göçebe elemine?
Boş ver sen onları,aldırma yaşlı düşüncelere;
Git gidebildiğin cennetlerine bir bir.
Bırak yaşasın acı tek başına,
Vedalaş onunla el sıkışmadan,ardına bakmadan...
Karamsar olma der şair.