Merak etmiştim seni...

Merak etmiştim seni
Aradım

Park banklarını saymak
Üstüne kazınmış isimlerden
Çocuklarımıza isim uydurmak

Oyun gibi
Bunu düşünüyorum

Öleceğini bile bile
Çocuk doğurtmak istemiyorum

Ne zaman bir çocuk ölse
Tanrı şaka yapıyor sanıyorum

Halen seni merak ediyorum

merak etmiştim seni
aradım

- alo
- sesim geliyor mu

kendime soruyorum
o kadar bıkkınım ki
öğlen sıcağında
kendimi bile giyemiyorum

merak etmiyordum
yalnızdım
aramıştım

dolu gözlerim
hınca hınç
kapatıyorum
görmüyorum

fazla kız kuleniz var mı
içime de bir tane istiyorum

mavi direği olsun
bahçesinde saraypatı
bir masa
iki de sandalye

kendimi masada oyalıyorum
kalem kağıt

deniz çekmişti canım
kadıköy köprüsünün oradayım
kadın nasıl sevilir
merak edip
zürafa sokağı soruyorum

öyle doluyum
avuçlarımı sıkıyorum
ter boşalıyor
rüzgara tutup kurutuyorum

bulup sokağı
kendimi yediriyorum

aç kadın gördüm
merak etmiyorum
bitirsin diye bekliyorum
gözlerim kapalı

ne düşünülürdü bu hallerde
merak etmiyorum
çıksın zehrim
yürüyüp gideyim diyorum

ölmüşüm senden sonra
anlıyorum

bağırıyor sokaklar
nasıl öfkeli
yel düşüyor kulaklarıma
ısırıyorum
acılar sussun istiyorum
olmuyor

açıyorum köprüyü
iki yakayı koparıyorum

bakıyorlar bir birilerine
içlerinden iç çekiyorlar
kavuşmaları ayrı hesap
sanki hiç konuşmayacaklar
değince kendilerine susuyorlar

yürüyorum

ayağımın üstünden bir vapur geçiyor
özür diliyor
korkuyorum

dönüyorum yeniden
zürafa sokağa
kendime kadın alıyorum
sevgili yapıyorum

öptürmüyor dudağından
küsüp ölüyorum

istanbul büyüyor
ben küçülüyorum

seni halen merak ediyorum...

18 06 2005

an iç’i şiirleri /