Merak Şiiri - Cem Bektaş

Çiçekler neye ağlar buralarda?
Ya sen bücür kurbağa, sen neye ağlarsın genelde?
Her hüznü duymak istiyorum bu köyde yaşanan...
Her acının elinden azıcık tutmak istiyorum.

Bizim oralarda çiçekler arılara ağlar,
Ne ihtiraslıdır onlar... Ah bilemezsin.
Öyle yanıltıcıdır ki bakışları leylakların,
Sözüne kansan, acı çeken nesillerine ve
Bitmek bilmeyen gecelere ağladıklarını sanırsın.
Ama onlar yalancıdırlar... inanma.
Bizim oralardaki çiçeklerin hepsi,
Gizlice arılara ağlar.

Kurbağalar ise senden az daha yeşil,
Ve epey uzundurlar.
Bilmiyorum sen de sever misin ama,
Onlar en çok baharı severler... suyu bir de.
Yani bir de öyle haylazdırlar ki sorma gitsin...
Bir an duramazlar tüm bahar ve yaz boyunca,
Sonrasında kurutur sonbahar!
Suların üzerinde yuva kurdukları,
O geniş ve kalın damarlı yaprakları.
Evet... Sonbahar kurutur onları.
Bizim oralarda yuvası kurumuş kurbağaların,
Bilemezsin nasıl ağladıklarını.
Onlar yeniden baharın gelmesi için,
Asker gibi gün sayarlar.
Mevsim dönümüne kaç gün kaldığını
Hesaplarken görürsün onları...
“Sekiz gün geçtiyse ne kalır elde? ”
işte böyle...

Ya sen bücür kurbağa, sen neye ağlarsın genelde?