"Yabancıların verdiği şekeri alma." Öğütleriyle büyütülmüş bir çocuk gibiydim karşında.
Şekeri alıp yemek için bir o kadar hevesli, bir o kadar da korkak bir çocuk gibi.
Yabancıydın.
Nereden geldin, neden geldin, seni hiç tanımazken, nasıl böylesine muazzam bir merak, böylesine muazzam bir tutku düşürdün içime? Kimsin sen? Anlamıyorum. Bilmiyorum.
Kasım aşk ayıdır derler.
Yine bir sonbaharda, hayatın sonunda,
Sâhi mi o bakışların? Sâhi mi, beni lâl eden o gülüşlerin, sözlerin?
Bana yeni bir hayat vadeden ilk baharım mısın? Yoksa güzüm mü?
Kayıt Tarihi : 16.12.2024 23:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!