Çaresiz esirler gibi ümitsizce bekleriz ölümü,
Zaman geçtikçe ağırlaşır omuzlarımızdaki yük.
Hayat insanı avutan dekorların bir bölümü,
Yalnızlık terkedilmişliğin diğer adı,dağ gibi büyük.
Ayrılıklar sardıkça her yeri,yok olur içimizdeki renkler,
Birer birer kaybolur,içimizdeki hayâl ülkeleri.
Sadece yaşanmamış her şeyi merak edenleri bekler,
Bir kutuda başlayan sonsuz yolculuk ve öteleri...
Kayıt Tarihi : 11.10.2016 08:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!