Merac'el Bahreyn Şiiri - Arda Keskinkılıç

Bir sema ettim ki dün gecenin meşkinden âşıklar meclisinde
Durdu bâtın alemler, durdu dünya önümde
Durdu kandili gökyüzünün, durdu devran bile
Geldi sırlar sırrının kutbu önüme
Geldi hep Mısrî, Bestamî, Tebrizî
Buyurdu hatta siyah kaftanlı şeyhleri
Gül ellerinde el yazması esrarnâme
O anda işte ne sen vardın yaratılan ne bir ışık
Tüm ruhanîler secdedeydi kıbleleri tek aşk
Sonra Araf’a namzed derûnî bir kudüm sesi duyuldu
Sesin aksından sandılar Adn kapıları vuruldu
Bir kısım gafiller iblise uyup dediler peki biz neyiz?
Şems kıstı alevden gözlerini
Aldı sözü; biz dostun cemalini görmekten sermestiz!
Ve bu kelamın efsunuyla beklenen olay gerçekleşti
Meracel Bahreyn Elest Bezmindeki gibi tekrarlandı
Ayağa kalktı usulca Celâleddin
Aşık Yunus, Hallac ve Attar
Ayağa kalktı yavaşça Geylanî
Şems ile kavuştu kollar, ıslandı kurumuş yanaklar
Beytullah’a yağmur oldu yağdı bu meşhur aşıklar
Doğu illerinde Güneş doğuyor
Belli Mîrim artık sabah oluyor
Uyumalıyım.. Uyumalıyım
Uyanmak için son kez uyumalıyım.