Menzilsiz şiir Şiiri - Taner Pekdemir

Eksiltebileceğim hiç bir şey kalmadı artık
Kaybetmekten korktuğum bir adım bile yok benim
Zamanın bana ait kısmını da önceden bölüştürmüştüm
Ölüm bile uğramaz gibi geliyor artık
Ne gündüzde varım ne gece eskisi gibi
Savrulmaya yüz tutmuşum,
Ruhum hala mağrur
Beni yeniden doğur

Şimdilerden ümit beklemek yorucu
Hayatım desen kanserden başka bir şey değil
Seyyar ağıtlar dolaşıyor damarlarımda
Gırtlağıma düzdüğüm coğrafya yaz değil
Bu kuru ekmek bu küflenmiş peynir üşürken giyilmeyebilir
Fakat açlık ayaklarımı buz kesiyor
Yorgan iplik oluyor sırtında
Geceye düşüyor kırağı
Üşüyorum...
Gün aşırı ısıt beni

Şimdi son perdesi olsa gözlerimin gördüğü gözlerin
bir bulut sarsa etrafı
Kurak arazilerde yağmur yağsa
O vakit
Bir düzine tay olur saçların
Ordan oraya kaçışır
Kısrak aşktan başka bir şey değildir