MENZİLE VARMAYA KALMADI, GÜMANIM..
Sorma dosttum sorma halim pek yaman
Kalmadı mecalim dizde yok derman
Hoyratça gelip geçti şu koskoca zaman
Menzile varmaya kalmadı gümanım.
Mülteci gibi yaşadım duvarların ardında
Sürüklendim yenildim savaş meydanında
Paramparça yüreğim namlunun ucunda
Menzile varmaya kalmadı gümanım.
Bir bir maziye gömüldü bütün umutlarım
Yerle yeksan oldu virane gönül bağlarım
Kaldım gurbet ellerde yoktur soranım
Menzile varmaya kalmadı gümanım.
El bahar yaşarken ömrüm kış oldu
Murada ermeden sevdam düş oldu
Usandım bu candan artık yoruldum
Menzile varmaya kalmadı gümanım.
Veysi'yim gençliğim seraba döndü
Yüzümde çizgiler gözümün feri söndü
Azrail kapımda gayrı ecelim göründü
Menzile varmaya kalmadı gümanım.
Kayıt Tarihi : 7.4.2022 01:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!