Menzilinde Yüreğim Şiiri - Muharrem Abut

Yağmur bırakmayan bulutlar gibiydin.
Çatlamış toprak misali beklerken seni,
Sen saklanmayı seçtin.
Bir sözün dünyalara bedelken,
Susmayı tercih ettin.
Gidişin eceldir,
Gitme,yaşayamam demiştim;
İnanmamıştın.
Çünkü sen ölümü,
Bu dünyadan öbür dünyaya göç zannetmiştin.
Oysa yaşarken ölmeyi hiç aklına getirmemiştin.
Ve getirmediğin için,
Azrail’im olduğunun farkında değildin.

Ben şimdi rotasını yitirmiş bir ilkbaharım;
Kışlarda konaklıyorum.
Dört yanım ayaz,
Dört yanım beyaz,
Dört yanım hüzün,
Bütün yollar kapalı.
Gönlüme çizdiğin hudutlar,
Ne havanla,ne topla aşılıyor.
Yürek devletimin bütün orduları ayaklandı,
Savaştayız sensizlikle.
Direnmeye çalışıyoruz,
Yokluğunun hain pusularına.

Savaşmaya senle başlamış,
Aşkının gerillası olmuş ben;
Sürgün bir mülteci iken,
Yüreğinden uzak mıntıkalarda,
Böyle rezil bir yalnızlığı sürdüremem.
Sürülmüşsem,
Gözlerinin içinden.
Bil ki artık,
Ansızın,hoşçakal bile demeden,
Beni bırakıp gittiğin,
Bu sürgün kampında,
Menzilinde yüreğim olan,
Aşkının intihar komandosuyum…