İstanbul'a çöken sis gibiydi, karanlık, kabuslu, sensiz gecelerim.
Teninin sıcaklığında aradım kokunu, yar diye adını hecelerim.
Sana ulaşmak, elini tutmak, tertemiz alnını öpmek için çabalarım.
Çok geç te olsa maksadım belli. Sana kavuşmak için yaşıyorum.
Sesini duysam titrer nefesim, konuşamam ki, tutulur nutkum.
Gözlerine baksam şen olur dünyam, her yer cennet, açılır ufkum.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta