Menzile Şiiri - Hilmi Can 2

Hakkın adaletin düşüp peşine,
Arayan müstakim yürür menzile.
Gücü nispetinde dostun işine,
Yarayan müstakim yürür menzile.

Eleyip ayırıp, karadan akı,
Kalu bela kaim, bilip misakı,
Hayat sınavında iman ahlakı,
Koruyan müstakim yürür menzile.

Bilenler, bilen var, her niyetimi.
Noksansız gören var vaziyetimi.
Dar günde mazlumu, yoksul, yetimi,
Kollayan müstakim yürür menzile.

Şaşmadan bozmadan yürek özünü.
Süzerek sarf eden cümle sözünü.
Menfaat gütmeden nefsin zulmünü,
Taşlayan müstakim yürür menzile.

Rahmanın rızası olmalı erek.
Faniyiz havaya kibre ne gerek.
Hesabı sorulur, elbet bilerek,
Harcayan müstakim yürür menzile.

İlahi adalet vermiş hükmünü.
Mizanda tartılır amel yekünü.
Hak emrine uygun kulluk yükünü,
Taşıyan müstakim yürür menzile.

Yolluğunu hazır ederek dünden.
Yaradan a teslim olup her yönden.
Hayrı sadakayı sevabı önden,
Yollayan müstakim yürür menzile.

Can, gelen gidiyor, yol uzun ince.
Kısmetin kesilir, perde inince.
Biçilen ömrünü, islam dinince,
Yaşayan müstakim yürür menzile.