Menzile giden yollar

Bir çift ayak kaldı yolda,
menzile varmaya,
Kalbim adanmış,
ölümüne bu sevdaya.
Ceplerim boş şimdi,
ellerim yitik,
Gözlerim ağlamakta,
sensizliğe tutsak.

Gönlüm yeminli,
uğruna ölürüm der,
Aşkın ağır gelir,
günahları yükler.
Ayrılık vurur yalnızlığın
zincirini,
Sensiz geçen her akşam
hesap sorar.

Zor gelirmiş sevdiğinden
uzak düşmek,
Gözlerine bakamamak,
doyamamak,
Bakışlarında kaybolmayı
özlemek,
Ama sende beni bulamamak,
işte en zoru buymuş.

Yokluğun bir hançer olur
her sabah,
Kalbime saplanır,
derinlere akar,
Ne gün, ne gece derman olur
bu yaraya,
Sana kavuşmak hayaldir,
bense sessizce yanarım.

Geceler hep uzun,
yıldızlar soğuk,
Dudağımda yarım kalmış
bir şarkı suskun,
Sensiz geçen her an,
yüreğimde bir boşluk,
Sanki dünya durur da ben hep
aynı noktada donup kalırım.

Her rüzgâr esişinde
adın dolanır kulağıma,
Hasretin fısıldar
tenhaya karışan hüzünle,
Bir günah gibi işlenir
zamanın döngüsüne,
Sana kavuşmak
mümkün değilse de,
Yine de aşkınla yaşarım
her gün bir ölüme.