Menzile Ermek Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Bir yol ki çok çileli nefsi var, şeytanı var,
Gidersin yüreğinde gidersin diyar diyar,
Varılmaz bir ufuktur, bir kulun ne canı var,
Menzile eren olur ebediyen bahtiyar

Hayat bir işkencedir, ama iki hecedir,
Yarısı gündüz geçer, bir yarısı gecedir,
Bu nasıl bir ızdırap, sınırları nicedir,
Kul daima yollarda bir dost, bir enis arar.

Ne yazık ki yalnızdır, bu yollarda ebedi,
Sade inanmışsa bir yari vardır sermedi,
Onu biliyor ama bir kez dahi görmedi,
İşte bu sımsıcak his bütün benliği sarar.

Yürür engeller aşıp bu yollarda yolcular,
Bazısı yüreğiyle daim menzilli kollar,
Bazı dinç, bazı ise halsiz mecalsiz kullar,
Bakışları adeta sonsuz ufuklar tarar.

Kimisi düşer kalır ve kalkamaz bir daha,
Kimisi felç olmuştur, dua eder Allah'a,
Kimisi çölde kalmış bulamamış bir vaha,
Her yerden yükseliyor niyazlar ve naralar.

Hedefe varmak aslen zor değildir bu yolda,
Ama eğlenmemeli elbette sağda solda,
Bir de kalb olmamalı malda, parada, pulda,
Bunlar insana verir yolculukta pek zarar.

Sıyrılıp çıkmak gerek bir yağdan bir kıl gibi, Sağlam bir yürek gibi, salim bir akıl gibi,
Derse peygamber bir de peşime takıl gibi,
Olursun ötelerde Yaratan'la bahtiyar.