Menzile Akamıyorum Şiiri - Ahmet Oğultarhan

Bilincinde olup kalu belanın,
Şu öz benliğime dönemiyorum.
Hevadan geçipte ulu dergahın,
Önünde boynumu bükemiyorum.

Nefsi emmaremin eli çok uzun,
Ne gaflet! Gündüzüm geceden uzun,
Gelin hey yarenler dünyamı bozun,
Gönlümü mevlaya veremiyorum.

Gözümde perdeler ne kadar da çok,
Her günah kalbime saplanan bir ok,
Alemimde huzur teslimiyet yok,
Rasulün yüzüne bakamıyorum.

Ruhumda volkanlar taşıp patlıyor,
Beni karton yaptı bine katlıyor,
Parça parça oldum zerrem çatlıyor,
Artık günahları çekemiyorum.

Ahmet masivadan ayrılmalısın,
Fani arzulardan sıyrılmalısın,
Maveraya gönül bağlamalısın,
Çay olup menzile akamıyorum.