Menzil Diye Varıldım.. Şiiri - Mustafa Suna

MENZİL DİYE VARILDIM

Gurbette kışım yordu..
Sılada eşim yordu..?
Didindim; işim yordu..
Çattığım kaşım yordu!
Sıktığım dişim yordu!
Uykuda düşüm yordu..
Düşünen başım yordu..
Süzülen yaşım yordu..
Acıyan aşım yordu!
Koşturdum; koşum yordu..
Peşimde peşim yordu!
Takıldım, taşım yordu..
Yakan ataşım yordu..
Dinde kardaşım yordu! !
Yolda yoldaşım yordu……….
----------/
Yoruldum Ben, yoruldum;
Katı idim, curuldum..
Saat gibi kuruldum..
Deste-deste dürüldüm.
Dişli olup, buruldum!
Çarklar döndü, bürüldüm!
Aşka düştüm, vuruldum..
Meşke düştüm, karıldım.
Damar-damar yarıldım..
Dolu arktım; yirildim!
“Zül-Cemâl”e sarıldım.
Kem dillerce yerildim!
Yaylar gibi gerildim..
Çırpı gibi kırıldım..
Sıla/gurbet sürüldüm!
Kor ateşe verildim..
Bîtap düştüm, serildim....................

--------/
Ne kimseye darıldım..
“Mâ-sivâ”dan arıldım..
Tortu çöktü, duruldum..
Sâfî yürek derildim..
Dirlik bulup dirildim..
İlmek-ilmek örüldüm.
Bin-bir desen görüldüm..
Örüldükçe irildim.
Dalda meyve, erildim.
Menzil diye varıldım.
Dallı diye soruldum…

(SARICAKAYA-08.09.2009)

DALLI MUSTAFA