Mensur Şiir Şiiri - Nuh Uçar

Önce bir sevgi harmanı görümundeydin. Simdi yaşadığın şehir gibi, tarifsiz insanlara mahsus bir müphemlik içindesin. Seviyorum ve hiç inkar etmedim. Hep iklimine has yağmurlar gibi usulca ve edeplice yaklaştım gönül ülkene.
Bütün sevdalılar gibi ben de vazgeçemeyaceğim. Ne senden ne de senidüşünmekten Ne zaman ayağın toprağın üstünde sen benim en hassas yerimdesin.inat etmeyeceğim kimin iklimine girersen gir, kimin kollarına dalarsan dal, hep yüreğimde kalacaksın.
Bir gün. kim bilir, senin sana benzeyen çiçeklerinle benim bana benzeyen dikenlerim şu hoş görülen mahrem dünyaya gelirlerse....
Neden senden gelen bir aksiseda yok ve ben niçin seni seviyorum? Bunu bir yaratan bilecek bir de gönlümde yatan...