Menşei Yalnızlık Şiiri - Mustafa Tanrıkulu

menşei yalnızlıktır kederimin...
bir ilkbahar gecesinin serinlik kokan havası
eski günleri, eski aşkları, eskileri hatırlattıkça
şimdiki yalnızlığıma hayıflanıyorum
ve yeni baştan
kal u beladan başlayarak her şeye
yanıyorum...

kâtipler kamışlarını Habil'in kanına batırdılar
ve yazmaya başladılar aşıkların kaderini...
Mecnű n dediler karşısına Leylâ yazdılar
Ferhat diye bir lâle nakşettiler,
Şirin'in kanıyla boyadılar...
Sonra Kerem yazdılar, Mem yazdılar,Cem yazdılar
Aslı dediler sonra, sonra Zîn sonra vatan...

Mustafa diye kalemler oynadığı gün
İbrahim ateşteydi...
Kâtipler telaştaydı;
Nur yazacakları yerde nar yazdılar,
Attığı adım aldığı nefes zarar yazdılar
Hayatında her gün dert var yazdılar
Belayı biçareye yar yazdılar
Nur yazacakları yerde nar yazdılar

menşei yalnızlıktır kederimin...
bir ilkbahar gecesinin serinlik kokan havası
eski günleri, eski aşkları, eskileri hatırlattıkça
şimdiki yalnızlığıma hayıflanıyorum
ve yeni baştan
kal u beladan başlayarak her şeye
yanıyorum...