Menkıbe - Yusuf II (Şehvetin Kollarında)

Yusuf kuyuda iken, bir kervan gördü onu
Ve şükretti Yusufcuk, ölüm değildi sonu

Alıp ordan Yusuf'u, Mısıra getirdiler
Orada Yusufcuğu, köle diye verdiler

Hükümdârın vezîri, Yusuf'u satın aldı
Yusuf o günden sonra, onun yanında kaldı

Vezîr sevdi Yusuf'un, ahlâklı oluşunu
Oğlu gibi davranıp, okşadı hep başını

Orda herkes Yusuf'un, hâlini takdîr etti
Bu Yusuf'un şânının, bilinmesine yetti

Büyüdü genç Yusufcuk, bitti çocuk çağları
Öyle güzelleşti ki, çöl eyledi dağları

Âşık oldu Yusuf'a, bütün dişi olanlar
Bu sevdânın derdinden, onu görenler anlar

Âşıkların içinde, vardı vezîrin eşi
Hep Yusuf'u düşündü, bırakıp her bir işi

Fakat kanmadı Yusuf, kadının cilvesine
Dâimâ kulak verdi, vicdânının sesine

Vicdânı genç Yusuf'a, zînâ haram diyordu
Yusuf bunun sonunu, çok iyi biliyordu

Duâ etti el açıp, dedi 'Yâ Rabbî sakın
Beni kadın şerrinden, hep Sana eyle yakın'

Kadın bir gün Yusuf'un, olmaya karar verdi
Helâl yoldan olmayıp, zînâ etmekti derdi

Genç Yusuf'u yanına, çağırıp dedi 'Ey genç!
Benden dâim kaçarsın, bu mudur gerçek kazanç?

Gel birlikte olalım, bırak inadı artık
Şehvete dâvetlisin, neden yüzün hep örtük? '

Genç Yusuf hatırladı, duâdaki sözleri
Hakk'tan yardım gelince, ışıldadı gözleri

Dedi ki “Ey hoş kadın, meyil veremem sana
Çok iyilikler gördüm, hem kocanızdan yana

Bütün bu iyilikler, olmasa idi bile
Ben tek Allah'a kulum, gelse de senden hile

Yapamam bu isteği, haram kılındı bana
Boşa ısrâr eyleme, sözlerin hep yabana'

Kadın dedi 'Ey Yusuf, hayâtımda görmedim
Senin kadar güzeli, boşa gönül vermedim

Fakat ahmaklık edip, reddediyorsun beni
Sâdece beni değil, bir hayâtı yepyeni'

Yusuf dedi 'Ey kadın, istemiyorum seni
Ve kumaşı ipekten, altın dolu keseni

Çünkü benim îmânım, ölçülemez parayla
Yalnız dünyâda hoşum, vâdettiğin sarayla'

Kadın hiddetle kalkıp, dedi 'Ey ahmak adam!
Çıkamazsın buradan, burası benim odam

Ya benim olacaksın, ya zindana girersin
Kurtulamazsın ordan, zulümâta erersin'

Yusuf dedi 'Ey Rabbim, iyidir bundan hapis
Zindana gönder ama, eyleme beni habîs'

Yusuf döndü sırtını, gitmek istedi ordan
İyiydi zindan olmak, cehennemdeki kordan

Koştu kadın Yusuf'un, arkasından tutarak
Yusuf feryâd eyledi 'Ey kadın beni bırak'

Gömleğinin arkası, kaçar iken yırtıldı
Yırtıldı gömlek fakat, Yusuf şerden kurtuldu

Hamdetti Yusuf Hakk'a, dedi ki 'Ey Allah'ım
Şükür olsun Sana ki, îmânımdır silahım'

(namrun-17.08.2005)