Mengü Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Bir çok hayvan us vahada
Konuşmuşlar her sahada
Söz açılmış hars ağaçtan
Söylemişler acep huda

Maral demiş ağaç kavak
Hem de elma armut sumak
Bir de asma kiraz var ki
Olsa yesek tabak tabak

Kedi de der maral başın
Başında var ağaç eşin
Ol ağacın boynuz huda
Huda boynuz derim düşün

Sözü alan puma madır
Der ki ağaç humay hıdır
Humay hıdır ağaç başta
Der ki ağaç benim sedir

Masi de der madır puma
Ağaç hanım hatun cuma
Hem ol ağaç havva kadın
Hem de derim meryem huma

At ağaca derken kibel
Hem söylemiş isis babel
Kimi söyler asenadır
Kimindeyse elif sibel

Bit ise der ağaç harf te
Ol te ağaç adem mete
Mete demiş ağacımdan
Mama turta kömbe kete

As ağaç anadolu der
Anadolu adem kader
Ağaç tarih roma hitit
Hem köroğlu midas mader

Yak der ağaç etrak sabi
O ibrahim imran nebi
Hem ol ağaç arafattır
Hem makpela meryem gibi

Sabit ağaç güzel kucak
Dalı uzar dört bir bucak
Ağaç mahsul tartı ile
Pay edilir ocak ocak

Ağaç murat bedir kayık
Hem de kovan arı oyuk
Oyuk uruk balı yapmış
Demiş yesin küçük büyük

Ağaç irem turab mahan
Hem de ekmel tari şahan
Sözlerini diyen martı
Hem der söyle magog nihan

Ağaç harda soran fare
Demiş ol dert hem de yare
Ol dert yare ağaç kapan
Canım aldı kere kere

Ceren de der ağaç mana
Güneş hane ol ay bina
Ben ağaca ahret sordum
O söyledi idrak luna

Kurt ise der ağaç isim
Ağaç kaval keman cisim
Hem ağaçtan tar ve davul
Hem de beka samit kösüm

Katır söyler ağaç mani
Ol ağaçtan ud kemani
Ağaç sözle türkü yırak
Hoş halayın tam zamani