Mengene Şiiri - Canan Aytın

İs kokuyor gece
Közünü inkar eden,
kıvılcımlar taşıyorum üzerimde
Az kaldı pimim çekildi, çekilecek
Çok yoruldum,
cebelleşmekten kendimle

Bırak diyorum bırak
infilak etsin yüreğin
ulu orta yaksın seni bir ateş
Ve dursun zaman, kurusun toprak
tüm evren bir olsun,
top yekün bir ağızdan bana sussun
Üzerinde çiğ damlasıyla, süzülsün bir yaprak
Ağırca acıyan yanlarıma düşsün

Tekin değil kafam şu aralar
Çekip gitmek var şimdi,
aklımın dipsiz kıyıların da
Filikam su almış
Batmak üzere
Zaten sığınacak liman mı var?

Ya umudunu bağladığın şu göğe ne demeli?
Gökyüzü sandığın her mavi
Yitirecek er geç, bir tuvâl de rengini
Sahte bir ışığın davetinde hicap
Kollarına düşeceksin
az sonra tenhalığında kaybolacak birinin
Ve sönecek tüm mehtabın doyumsuz seyirliği

Sen bir hayale saklarken yüzünü
Esrik bir rüzgar esecek, bulutuyla kapatacak tüm güzelliğini
Örtülecek bir iklimin şaşası
Umudun gidecek uykularından bir geceyarısı
Hep mutluluğa varma telâşındayken sen
Kendin de biteceksin...
bak demedi deme
Yazma şöyle şiir gibi şeyler
Az kaldı
... aklını yitireceksin!

Canan Aytın (dedim kendi kendime)
22.07.2020