Az tamah çok ziyan getirir.
Hırsın eşliğindeki pintilik insanı deler devirir.
Davul görür oynarım, mihrap görür ağlarım.
Ağlatan güzelliğine yanarım.
Hüzünden kaçmaktan mutluluğu kovalamaya vaktim olmadı.
Kalbim bir hıçkırık bohçası.
Gönlümün cennetime seni, kalbimin derinliğine cifeleri gömdüm.
Dumanıma eşlik etti nar gibi kızaran son közüm.
Mürekkebi yaladım, içim içimi yedi.
Bu satırları yazdıran hayat böylesi çok ağır.
Ellerim titredi, öfkem aklımı çiğnedi.
Menfiliğe karşı olmalı mıyım sağır?
Kayıt Tarihi : 6.5.2024 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!