Menfaat Şiiri - Kerem Korkut

Hele büyükse sahnedeki payi;
Degisiverirler zakkum çiçegine, hercai meneksenin kokusunu.
Hele sevgilere girmeye görsün.
Nice sevda sarkilari söyletir, siritan sahtekár suratlarda..
Gülü bülbüle, yagmuru topraga, evladi'da ata'ya düsman ediverir.
Nice evlatlar yetim, nice gelinler dul, nice intiharlar,
Sir kalmistir bu yüzden.
Aids'ten, veremden, sitma'dan beterdir körolasi...
Íçten içe öldürür sizi, hiç farkina varmadan.
Birde bakmissiniz,
Ruhunuzu sativermissiniz seytana.
Yok oluvermis insanliginiz, yani sizi siz yapan benliginiz.
Ve onca güzel seyler; çiçek gibi, kitap gibi, Ask gibi.
Sabahin ilk isiklariyla seyrettiginiz o güzelim mehtap gibi.
Annenizin sevkatli bir bakisi, aldiginiz ilk hediye.
Hasretlerin arkasindan gelen kavusmalar.
Veya bir tren garinda, bir otobüste yaptiginiz
küçücük bir sohbet gibi,
hepsi ama hepsi yokoluvermis bir anda.
Kalakalmissiniz o kara çaliyla
Artik hepona çalisir onun için yasar ve onun ugruna ölürsünüz.
Oysa'ki yasam tüm çiplakligiyla güzeldir.
Hele o olmadan,
denizler daha bir mavi, yildizlar alabildigine isil,
Çiçekler daha bir baska güzel kokar yüreklerde.
Atin içinizdeki bu iblisi, yok edin beyninizdeki kara çibani.
Yedi kati yerin dibine gömúp, kezzap dökün anisina,
Sakin sizde degismeyin zakkum çiçegini,
Hercai meneksenin kokusuna...

Kerem Korkut 18/10/1995