Menfaat İçin El Öpmem Arkadaş

Gözümden yaş değil kanlar aksada
Bir kula eyvallah etmem arkadaş
Bağrımdaki ateş yakıp yıksada
Derdimi kimseye satmam arkadaş

Ölsem de dünyanın bin bir kahrından
İçsemde her gece zakkum zehrinden
Mecnun gibi olsam yarin elinden
Dönüpte yüzüne bakmam arkadaş

Gülseler halime delidir diye
İsmim duyulsada şehirden köye
Çamurda katsalar içtiğim suya
Her şeyi kafaya takmam arkadaş

Darıldığım dağa oduna gitmem
Doğruysa sözlerim kimseden çekmem
Artık sevdalara göz yaşı dökmem
Boş yere kendimi yakmam arkadaş

Gücenen olmasın bu sözlerime
Yılların izi var bak gözlerime
Kurşunda sıksalar şu dizlerime
Kimsenin önünde çökmem arkadaş

İnsanlara saygım vardır her zaman
Ölümüme çıkarsalar da ferman
Namertlere asla demem eleman
Menfaat için el öpmem arkadaş