Menfaat Şiiri - Hüseyin Muşmal

MENFAAT

Uğraşma boşuna, hiç kimse senden,
Bir gün bile memnun olmadı olmaz.
Sevseler de daha doğduğun günden,
Menfaat biterse muhabbet kalmaz.

Bil işte; çok zaman sever görünen,
En yakın dost gibi hale bürünen,
Her yerde peşinden koşan sürünen,
Gün gelir bir kere kapını çalmaz.

Her şeyin geçici, her şeyin fani,
Hani dün seninle gülenler hani?
Hepsi de iyi gün dostuydu yani
Zor günde çevrende kimseler olmaz.

Güçlüysen saklarsan eğer derdini,
Kimseye dökmezsen sen de kurdunu,
Kurarsın o zaman sahte ordunu,
Düşünceye kadar yıldızın solmaz.

Eşref’im canını hep aziz kılan,
Anandan başkası ağlarsa yalan,
Var ise mirasın evlada kalan,
Yok ise o bile mezarın bulmaz.