Menemen Trenindeki Otizm Öğretmeni

Gün ışığı, penceresinden girince trenin
Kırpıştırdığın gözlerini seveyim senin
Her sabah her sabah, ne zor bu yolculuk
En masumusun aramızdakilerin.
***
Bu trende bulut çocuk
Buram buram yüzen çocuk.
Seviyorum küçük ellerini,
Aldırmaz hallerini,
Yaman gülüşlerini,
Gözlerimden gidişini,
Duyamadığın sesini,
Ürkek ümitlerini,
Seviyorum.
İçindeki gizemin en çetin savaşçısı
Olmak istiyorum.
Her sabah en güzel yolculuk şarkıları söyleyen
Kahraman annenin
Her akşam anlattığı masallara girmek,
Sana, sımsıkı bir iç huzuruyla
Sarılmak istiyorum.
***
Biliyorum
İçindeki sensiz boşluğun büyüsü
Bir kemanın en ince telinden fırlayarak
Korkusuz akşam şarkıları haykıracak bir gün.
Ölgün düşlerin rengarenk parlayacak
Poyraz bakışlı çocuklar da yanına gelecek
Kayan yıldızlara tutunarak
Ve zindanlarındaki zincirlerini kırarak
Gökyüzüne panayırlar kuracaklar.
Gözlerimizle kaydırak oynayacağız.
Ölümün alarmı çalana kadar.

İzmir, 02 Nisan 2014