MENEM ÖZ TÜRKMEN’EM!
Beşbin yıl; Samarra*, Ur**’da Türkmen’em.
Alemde çoh yerde, burda Türkmen’em.
Neçe dövletler gurdum men öz vetanımda,
Men ki; düşmüşem a dostlar, ur***da Türkmen’em…
Türkmen’em, men Türkmen’em, men Ur’da Türkmen’em…
Türkmen’em, men Türkmen’em, men burda Türkmen’em…
Gışlar olanda bu garda Türkmen’em.
Bir derbent, bir çuhur, darda Türkmen’em.
Gelen vurur, giden vurur, sürer istemez.
A dostlarım men bilmiyrem, harda Türkmen’em…
Türkmen’em, men Türkmen’em, men garda Türkmen’em…
Türkmen’em, men Türkmen’em, men harda Türkmen’em…
Mene bend gal’alar, surda Türkmen’em.
Nasıl sahap olag yurda Türkmen’em.
Dara düştügüm vahıtda yolunu veren,
Bir selamın veren öncü kurda, Türkmen’em…
Türkmen’em, men Türkmen’em, men surda Türkmen’em…
Türkmen’em, men Türkmen’em, men yurda Türkmen’em…
* Samarra; Irak’ta bir il adı.
** Ur; Sümerler döneminden kalma Irak’ta bi il adı.
*** Ur; Eski Türkçe’de çukur, çukur yer.
Batur Nafiz TANÇAĞLAR
“ Nafi Çağlar Budunlu ”
24 Mart 2011 Prş. 18:18
K.Sinan/Bahçelievler/İst.
Kayıt Tarihi : 24.3.2011 23:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!