Menekşenin Hüznü Şiiri - Beste Bekir

Gölgesi yorgun bir gün
inleyerek iniyor
göğün merdiveninden

Gölgelerin oynaştığı
ışıksız odalarda,
bir menekşenin hüznü
sızıyor ömürlerden

Aynalardan yansıyan kim?
Kim, kimle yüzleşiyor?
Seslerin gözleri yok,
kristal ırmaklar akıyor
inip de çıkamadığım derinimden

Anlamdan yana ne varsa
için için yanıyor
aramızdaki boşlukta,
bir yalan yağmuru ki
saçaklar yıkılıyor kederinden

"Kırgın Günçiçeği" isimli kitabından