Menekşem Şiiri - Hüseyin Göndük

Kökten yapraklım
Kuytularda saklım
İncecik saplım
Hani köşen
Mor tenli kır menekşem

Kokundur nefis olan
Doyumsuzca teneffüs ettiğim
Yürek hoplatır sevimliliğin
Kelebek kanadı nazikliğin
Ölesiye sana hayranım ki
Benim hayret ettiğim
Sana dair düşlerimin kırık
Hayallerimin yorgun oluşu
Mor tenli kır menekşem

Ben gibi renklerin mi?
Tutsaklaştırdı seni
Yürekleri yalnız
Siyah rengi tanıyanlar mı?
Bahçede saksıda olmandan
Haz duyanlar mı?
Bulunduğun yerden
Görebiliyor musun gelinciği?
Gök kuşağı yedi rengi
Uçsuz bucaksız maviliği
Uçuşuyor mu uğurböceği
Hercai menekşem

Güneşli özgür günler
Yaşamak isterken
Düşürmüşler
Dört duvar arasına
Seni ben gibi
Hasret koymuşlar
Doğal yaşama
Hercai menekşem
Takılır renklerine gözlerim
Alamam, sayamam
Başlar seninle tutsaklığım
Alacamenekşem

Görünüşüne çirkinlik katmak mı?
Özgürlüğüne sahip çıkmak için mi?
Yapraklarını tüylendirdin
Tüylü menekşem

Bilirim narinliğini
Çabuk incindiğini
Ürkek nazeninim
Mor, hercai
Tüylü menekşem

Yüreğimdeki özlemi
Sevgimi döktüm kâğıda
Söyleyeceklerim var
Dağa bayıra ve sana
Fillerin çimenleri ezmediği
Kimsenin kimseyi yermediği
Özgürlüklerin kol gezdiği
Düşler ülkeme gel
Bırak taş diplerini
Terk et çalı altlarını
İnciniriz diye korkma
Mor alaca tenli menekşem

Duyan duymayana anlatsın
Ülkemin Güneşli günlerini
Seni ben gibi çevreleyen
Dört duvar yok artık
Hercai Menekşem
Tüylerini dökebilirsin
Çirkin görünmen gerekmiyor
Dokunmaz kimse özgürlüğüne
Tüylü menekşem

Senin yerin
Gözbebeği iriste
Şarkılarda şiirde
Sevgi yüklü gönüllerde
İşte burası senin köşen
Seni sevmek bana düşen
Hercai mor menekşem

02.11.09-Mersin