Menekşe Tarlası Şiiri - Hasan Hüseyin Çetin

Menekşe tarlasını ayaz vurmuştu
Ağıt rüzgar karışık yapraklar başka
Görmedin, beynimi esti savurdu
Hıçkırdım,sensiz kalacak dudağıma.
Derken... Mutluluk çöktü bir an
Oynadık kovalamaca
Basmıyordun menekşelere, ölmesin
Kaçıyordun, uçuyordun, mutluydun.
Kovaladım, yakaladım, ebesin.
Durdu bir an kalbim
Ya sahi olsa ya ayrılığın...
Hayalini kovalarsam bir gün?
Tutmuştum omuzlarından
Döndün ve çöktük soluk soluğa
Bakışın bakışımda, sıcak nefesin
Ayazın arasından sıyrılıp geliyor
Sarıyordu tenimi ve busen...
Ölüm döşeğinde zemzem gibi
Dermansız derde lokman gibi...
Damarıma morfin etkisi yapmıştı
Kiraz öpücüğün
Dikenlere oturmuş, sarhoştum
İncecik belinden tuttum
Kopar diye korkuyorum
Kaldırdım menekşem seni.
Menekşelerin yanı, üzüm bağı
Topluyorduk salkım salkım
Gözlerini misali üzüm
Kaldı iş oyundan yarım
Hiç canımız istemiyordu
Oturduk, doldu sevda sağ yanım.
Hatırlar mısın? sormuştum
Beni ne kadar seviyorsun?
Küfeler almaz diyordun
Çocuksu saflığın, engin sevgin
Altında eziyordun
Sırtıma bindin hani eşek oyunu
Gülücüğün, sesin, yüzün
Hep arkada, göremiyorum, sensizim
Oyundur bu diyemedim
Ya sahi olsa ya göremesem gözün?
Tutuldu dizim, koptu kolum
Ne yordun beni aşkım
Menekşe tarlalarında

Hasan Hüseyin Çetin