Çocukluğumun korkusuydu,
ölü menekşe renkli ev.
Perileriydi bütün büyüsü.
Korkusunu yaşardım
Henüz korkmadan çıkacak bir kurukafanın.
Göz ucuyla kollardım kendimi çatın dan geçerken
Boğazımda düğümlü bir aaah! çığlık çığlık.
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Duygu yoğunluğu su götürmeyen , akıcı bir şiir ama Haldun Beyin yorumlarını da dikkate alarak bir kez daha gözden geçirmelisin...
Yüreğine sağlık...
Biraz daha siirsellik giydirilse, sese ve dize yapisina daha çok dikkat edilse; konusu temasi itibariyle ilginç olan bu siir, biçemsel gömlegini de üstüne geçirmis olacakti. Bu yüzden siiri yazdiktan sonra bir süre demlenmeye birakmak, sonraki okuyuslarinde biçem çalismasi yapma olanagini saglar.
selamlar ve sonsuz sevgiyle.
selamlar ve sonsuz sevgiyle.
Bilirim menekşe kokusunu...
Birde;
Nilüferin.!!!
Sevgiyle Kal...
Tolga Kaan Dönmez
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta