Çocukluğumun korkusuydu,
ölü menekşe renkli ev.
Perileriydi bütün büyüsü.
Korkusunu yaşardım
Henüz korkmadan çıkacak bir kurukafanın.
Göz ucuyla kollardım kendimi çatın dan geçerken
Boğazımda düğümlü bir aaah! çığlık çığlık.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
