Menekşe kokulu düşler Şiiri - Mehmet Kah ...

Vapurlar yine kalkar
Terkedilmiş iskelenin kıyısından
Bir sis perdesi kuşatır şehri
Zifiri karanlık çöker
İncitir goncaya durmuş gülleri
Köhne kayıklar doludizgin uzaklaşır
Geride boynu bükük bir hatıra kalır
Gökyüzü yakamozun gölgesinde
Acılar sevda gömütü içinde
Titrek adımlar aşkın peşinde
Issızlığın kıskacında ruhlar
Asırlık çınarlara tünemiş martılar
Yarım kalan şarkıları hep dillerinde
………………
Vapurlar yine kalkar
Hüzün yüklü limanlardan
Kirpiklerimiz ıslak ve yorgun
Coşkulu sular yine durgun
Gözlerin eski ışıltısı yok
Bam teli kopmuş
Gurbet türkülerinin tadı yok
Başıboş bulutlarda yağmur yok
Issız dağlarda çoban ateşi yok
Menekşeler ılgıt ılgıt savrulur
Eski bir aşka dönüşür yağmur
Çiseler doğmamış gün üstüne
Gözyaşları su olup akar tersine
Akar masum duygular üstüne…
……………
Hangi vapur gölgesinde serinleriz bilmem
Hangi limana yanaşır köhne teknemiz
Hangi yağmur yeşertir menekşe kokulu düşleri
Hangi kimlerle gidilir balıkların kalbine
Hangi hüzünden sözler yağar şiir üstüne
……….
Vapurlar yine kalkar
Rotasız,kaygısız
Sağır vakitler yine duyarsız
Bir Ayışığı bir de ruhum yalnız
Hüzün vefalı dosttur bana
Bu sevdanın öyküsü bilinmez
Dargeçit bu yol,yalnız gidilmez
Söyleyin aynalar söyleyin bana
Neden gecenin sesi yok sözü yok
Neden suskun tüm şehirler
Karanlıkların parlayan yıldızı yok
Sen yoksun bu şehrin tadı yok
Martılar konmasın limanlara
Hiçbir buruk hatıra kalmasın
Bir yolculuk başlasın okyanuslara
Gidişi olsun dönüşü olmasın
.............