Menekse Kokan Yar Şiiri - Jale Ak

Eyy menekşe kokan yar...
Simdi sensizim,sen kokan odamda
Özlemin tüter,üşüyen sol yanımda
Dökülür gözyaşım sessiz cığliklarimda
Yokluğun yaralar açar kanayan bağrımda
Sürgün yemiş gözlerim,hayali sen kokan diyarlara..

Eyy menekşe kokan yar..
Hasretine pranga vurur anilar.
İçimde kimsesiz bir çocuk ağlar.
Kabuk tutar bir bir,menekse kokan anilar
Sensiz yarim kaldi ömrüm,oldum tarumar.
Yüreğim durmaz hep adını sayiklar
Yokluğunla virane gönlümde kopar firtinalar
Nasır tutar dilim gelmez senli hatiralar
Kör oldu gözler bağladı karalar

Ey menekşe kokan yar
Efkar dolar yüreğime,
Sevi-siz gecelerde.
Gece de küsmüş sanki
Kavuşmaz oldu gündüze.
Hasretin feryat feryat
Dökülür kalemimden hece hece.
Gelmez artik bahar,hazan düşen ömrüme
Solar tek tek menekseler
Sana susamis aşk bahçemde..