Menekşe Gözlüm Şiiri - Tuğrul Pekel

Zaman zaman kendimi sorguluyorum.
Ben niçin buradayım?
Geçmişimden kaçmakla,
meseleler çözülecek,
ve ben kurtulacağım.
Gerçek hiç te göründüğü gibi değilmiş.
Menekşe Gözlüm.
Geçmişim geleceğimi çoktan,
yüreğimde mahkum etmiş.
Anahtarınıda ulaşamayacağım birine vermiş.
Nereye varsam ben seni değil,
sen beni karşılıyorsun.
Menekşe Gözlüm.

Ayşenez'a bir mektup yazdım.
Ben kaderimden kaçıyorum.
O kara yazgısına koşuyor.
Hem de dolu dizgin.
Bilmez ki yollar ne tuzaklarla dolu.
Cıgara iki üç derken beş on oldu.
Anlayacağın benim de yolum yol değil.

Yalnızlığı bir elbise gibi giydim,
üzerimden atmak ne mümkün.
Karanlık çöktümü kasabanın üzerine,
Başbaşa yalnız bir adam. Solgun resminle.
Ben korkağın tekiyim. Kaçmaktır elimden gelen.
Kaçtığım kişi beni hatırlamasa bile.

Zaman hayli geç olmuş MENEKŞE GÖZLÜM.
Yıldızlar teker, teker yerlerini almışlar,
aynı sevecen bakışların gibi. Işıl, ışıl.
Dilerim uyku melekleri
başını yastığa koyar koymaz gözlerini kapatsın.

Yüreğimin sahibi MENEKŞE GÖZLÜM.
(10-02-2006-Cuma)