Menekşe Şiiri - Özgür Koçkar

MENEKŞE

Menekşe koydum koynuna.
Yüreğim yüreğinde, canım ellerinde,
İnfazım sende saklı, her saniye kapımda
Menekşe koydum koynuna
Aç koynunu, benim için kokla.
Menekşe koydum bak,
Sakın koparma onu yuvasından.
İstersen öldür beni, lanet et, küfret.
Ne gam bana, ne acı, ne tasa sanki.
Yanında lafı dahi olmaz ölümün,
Sensizliğin koynunda yaşarken seni.
İşte tam da onun için koydum koynuna.
Menekşe koydum koynuna, benden bir parça
Var say ki ikimizin çocuğu,
Yüreğinin damına atılmadan varlığımın pabucu,
Bari son bir çırpınış.
Sen de biliyorsun ya iki gözüm,
Menekşe koydum koynuna.
Parantez içinde sensizlik hariç,
Parantezin dışındaki her acıya,
Katlanırım senin uğrunda.
Sırf sen yürürken sıkılma diye,
Ben sadece koynuna değil, adımladığın her yola,
Hani sen de hatırlarsın ya, menekşe koydum.
Canım aşkım, bari benim için son bir gayret,
Sen de anlarsın ya, yaşamam için gerek,
Menekşe koydum koynuna
Ama sakın soldurma…